Kolejowy most przez Niemen
W cieku Niemna dwa filary z kamienia ciosanego o wysokości 20 m nad wodą trzymali nadbudowę o długości 239,04 m (według systemu Gerbera) o trzech przęsłach. Kratownice brzegowe o długości 240 stóp (73,18 m) miały wsporniki rozciągające 45 stóp (13,72 m) w kierunku środka rzeki. Średnia wisząca kratownica o długości 214 stóp i 8 cali (65,43 m) została oparta o wsporniki brzegowych kratownic.
Przyczółki mostu zbudowane na palach stoją na trwałym gruncie, a filary na kesonach wkopanych w dno rzeki na głębokości 16,5 metrów (lewy) i 13,8 m (prawy).
Odlewane konstrukcje żelazne ważyły 63393 pudów (1014.288 ton). Nawierzchnia pomostu została zaprojektowana nie tylko dla ruchu pociągów, ale i wozów. Budowa, łącznie z urządzeniem podjazdu na wzgórze, pracami w zakresie umocnienia koryta i montażu kratownic, kosztowała 700 000 rubli.
Ze względu na swoją konstrukcję, most stał się chlubą rosyjskich inżynierów, ponieważ w tym czasie był jednym z pierwszych takich mostów w Imperium Rosyjskim. Jego architektem i budowniczym był rosyjski inżynier Nikolai Beleliubski.
Oto, co o tym moście opowiadali mieszkańcy Olity:
„Pociąg przejechał przez most z pełną prędkością. Most trochę się zahuśtał, bo był zawieszony na wielkich hakach. Był on wybudowany między wysokim prawym brzegiem i wzniesionym wysokim nasypem na lewym brzegu Niemna. Ten nasyp był wzniesiony przez mieszkańców Olity i okolicznych chłopów nieodpłatnie jako roboty publiczne. Wysoki i długi most zielonego koloru pięknie wpisuje się w okolice Olity. Mieszkańcy Olity bardzo go lubili oraz byli z niego dumni".
Most kolejowy był prawdopodobnie najwyższy spośród wszystkich mostów kolejowych wybudowanych przez Rosjan na Niemnie. Do 1914 r. wybudowano sześć podobnych mostów na Niemnie: w Stołpcach, tzw. Most Stacji Niemen, w Mostach, w Grodnie, w Olicie i w Kownie. Oprócz Rosjan most kolejowy na Niemnie zbudowali Niemcy w Tilsite (teraz Sovetsk).
Burzliwe wydarzenia Wielkiej wojny bezlitośnie zniszczyli most. Wycofując się z Olity wojska rosyjskie w sierpniu 1915 r. wysadziły lewy filar i kratownicę.
Niemcy po zajęciu Olity rozpoczęli rekonstrukcję mostu kolejowego. Odbudowano drewniany most, którego używano do 1926 roku, gdy Departament Kolejnictwa zamknął go ze względów bezpieczeństwa, a następnie postanowił rozebrać. Pomimo późniejszych zamiarów odbudowy kolei Alytus–Varėna, ani w okresie międzywojennym, ani w czasach sowieckich most nie został odbudowany.
W 2009 r. spółka UAB „Mitnija“ na zlecenie Samorządu miasta Alytus zaprojektowała most dla pieszych i rowerzystów. W projekcie przewidziano wykorzystanie podpór pozostałych po moście kolejowym. Ze względu na zbyt wysokie koszty projektu ostatecznie zrezygnowano z budowy mostu.
Od jesieni 2009 r. podpory mostu kolejowego zostały wniesione na listę zabytków kultury chronionych przez państwo.
W 2012 r. spółka UAB „Tiltų ekspertų centras“ zaprojektowała most koszty budowy którego były niższe. W sierpniu 2013 r. spółka UAB „Alkesta“ rozpoczęła budowę nowego mostu dla pieszych i rowerzystów.
Budowę nowego mostu zakończono pod koniec 2015 r., zaś na początku 2016 r. most został oddany do użytku.
